Gökyüzünün Mü Yeryüzünün mü Kanatsız Meleği Olmak?

 Gökyüzünün kanatsız meleği olmaktan vazgeçip yeryüzünün meleği olma hikayemden bahsetmek istiyorum. Kariyer hedeflerini en doğru planlamak isteyen  herkesin aklında mutlaka birkaç meslek vardır. Hayallerinize yakıştırdığınız, ikilemde kaldığınız ya da sen bu mesleği yapmalısın diye öğütledikleri.. Nadiren de de olsa çocukluk hayallerini gercekleştirenler olmuştur tereddütsüz ama ya benim gibi geçişler yaşayan her mesleğin ayrı güzelliğini , özelliğini keşfedenler ..Evet hayatımda çocuk merkezli bir meslek vardı ; belki bir çocuk doktoru olmak, çocuk psikoloğu , öğretmen olmak vs .derken kendimi eğitim fakültesinde buldum. Genç yaşlarda aldığımız karaları bir zaman durup gözden geçirdiğimiz dönemler olmuştur. Ben de üniversite son sınıftayken son kez bir durup düşündüm ve o dönem çok popüler olan, bir dönem mantıklı gelen(özellikle sürekli gökyüzünde olmak, uçmak ucsuz bucaksız diyarlara) ve herkesin bana yakıştırdığı kabin memurluğu nam-ı diğer hosteslik mesleği bana göz kırpmaya başladı. Başvurular, ingilizce mülakatlar , psikolojik, akademik  testler,eğitimler, uzun stresli bekleyiş dönemleri , bir takım aksilikler derken kabin memuru olmaya hak kazandım. Ancak bu süreçte öğretmenlik mesleğini yapıyor ve bu mesleği hakkıyla icra ederken asıl mesleğimi ne kadar çok sevdiğimi anlamam ve mesleğime bağlanmam şöyle dursun hayatımın en zor kararlarından birini verme aşamasına gelmiştim. İki meslekte kendine harikaydı (bu arada hostes arkadaşlarıma buradan selam olsun ,mesleklerinde başarılar dilerim ) ama benim için en harika olanı zaman göstermişti aynı dönemlerde atamam gerçekleşince, kendi adıma verdiğim kararın bir kez daha doğru olduğunu anlamıştım. Bu mesleki deneyimi paylaştığım pek çok kişi  'Nasıl vazgectin yahu kabin memurluğu mesleğinden diye hayretle karşıladılar. Ben sizin yerinizde olsam o kadar maaş, imkanlar, seyahatlar, yaşam standartları ... dediler de dediler.' Meslek seçimi böyle bir şey işte şartlara bakmaz, gönül verdiğin , hayallerini kurduğun ,bir ömür yapacağındır .Öğretmen olmak , bir çocuğun hayallerini gerçek kılmak , hayatına renk vermek, geleceğini şekillendirmek , mutlu yarınlarına bir yol çizmek...Ben bu duyguları yaşadım ve sevdim. Sonra zaten hiç tereddüt etmedim. Bu anımı sınıf rehberlik derslerinde öğrencilerime anlatırım.Gelecek planlarını umarım ki hep benim gibi kalplerinden geçtikleri gibi yapmalarına vesile olmuşumdur. O karar anlarındaki ince çizgiyi geçte olsa fark edebilmişlerdir . Çünkü insan sevdiği her işi güzelleştirir ve her yeri..O değil de pandemi sonrası yüz yüze eğitim yapmayı , öğrencilerimle sohbet etmeyi , tecrübelerimi paylaşmayı , ucsuz bucaksız sorularını yanıtlamayı ne çok özlemişim ben :)