Çocuk Eşitttir Oyun

İki gün önce aldığımız ‘  Çocuk=Oyun ’ başlıklı ara tatil seminerinden sonra oyun konusunu tekrar ele almak istedim.

Evet anasınıflarında oyunla ,etkinlikler başlayan eğitim öğretim hayatımız ilerleyen kademelerde yerini sınav odaklı bir döngüye yerini bırakıyor.Kademeler ve yaşlar ilerlese de oyunun ortaokul ve lise sınıflarına da nüfuz etmesini sistemli bir şekilde sağlamak, aile ,öğretmen ve öğrenci üçlüsü için çok daha keyifli ve yaratıcı olmasını sağlayacaktır.

Sınav merkezli eğitim sisteminde, ergenlik çağındaki çocukların yaz gelene kadar eğlenme ihtimalleri pek yok artık.Mevcut eğitim reformlarının en büyük tahriplerinden  biri de ergenlerin (9-18)hayatlarındaki ve sınıflarındaki oyunun, yaratıcılığın ve neşenin erozyona uğramış olması. Ancak bunun ciddi anlamda yıkıcı sonuçları bulunuyor. Biz öğretmenler olarak bu konuyu gözlemlerimizi de baz alarak ,ele aldık ,tartıştık ,çözümler aradık.Araştırmacılara göre çocukların oyun fırsatlarının azalmasına paralel olarak genç öğrenciler arasında kaygı ve depresyon gibi ruhsal sağlık problemlerinde de artış olduğunu ortada. Nihayet oyun, erken çocukluk yıllarında önemli sosyal, duygusal ve bilişsel becerileri geliştirdiği ve yaratıcılığı ve hayal gücünü beslediği için son dönemde hak ettiği değeri ve medya ilgisini görmeye başladı. Ancak çok önemli bir grup bu tartışmaların tamamen dışında bırakıldı. Ergenlerin de oyun oynamak için boş zamana ve okulda oyun oynayacak zamana ihtiyacı var. Ayrıca biz  yetişkinlerin bu ihtiyaçlarını fark etmesini de göz ardı etmemek lazım. Çünkü yaşımız ne olursa olsun  ,biz yetişkinlerin de oyuna ihtiyacı olduğu kesin.Bu nedenle okullarda etkinlik ve oyun odaklı eğitimler söz konusu .Bunların başında akıl ve zeka oyunları kategorisi geliyor .Bu oyunlar 7 den 70 e her yaşa hitap ettiği için ön planda.Nostaljik oyunları da pas geçmemek lazım.Çocuk ,yetişkin demeden herkesin oynadığı misket ,üç taş ,çanak çömlek,sek sek ,ip atlama vb. nice oyunlar hayata geçirilmek isteniyor.Bu yönelik etkinlikler ve atölye çalışmaları devam ediyor.Erken çocukluk dönemi eğitimcileri, çok uzun yıllardır, oyunun öğrenme ve gelişimle ilgili faydalarını biliyor ve vurguluyor. Nihayet onlara kulak verilmeye başlandı.Çünkü anaokulundaki sınıflarda her gün oyun oynama fırsatı var. Çocuklar kostümler giyip stetoskop takan bir periye dönüşüyor ve hayali figürlerin  bakımını üstleniyor. Neyle uğraşacağına kendi karar veriyor, kendi öğrenmesini kendi yönetiyor, hayali oyunlar kuruyor ve bütün bunları ilgi ve keyfin stressiz dünyasında yapıyor. Bunu her yaşa ve her kademeye yaymak biz eğitim uzmanlarına ve ailelere düşüyor.

After the ‘Children = Play’ seminar we received two days ago, I wanted to reconsider the topic of play. Yes, with the play in the nursery classes, the activities started in our education and training life is replaced by an examination-oriented cycle. In the exam-centered education system, adolescents are no longer likely to have fun until summer. One of the biggest devastations of the current educational reforms is the erosion of play, creativity and joy in the lives and classes of adolescents (9-18). However, this has serious devastating consequences.We, as teachers, have taken this issue into consideration based on our observations and discussed and searched for solutions. Finally, in the early childhood years, the play began to gain the deserved value and media attention as it developed important social, emotional and cognitive skills and nurtured creativity and imagination. However, a very important group was completely excluded from these discussions. Adolescents also need free time to play and time to play at school. In addition, we should not ignore the fact that we adults realize these needs.Because, regardless of our age, we also need games for adults. children, adults, everyone plays with marbles, three stones, pottery, hopscotch, rope jumping and so on. Many activities and workshops continue. Finally, they began to listen to them. Because the classes in the kindergarten have the opportunity to play every day. Children get dressed costumes and like a  fairies wearing stethoscopes and take care of imaginary figures. He decides what to deal with, directs his own learning, builds imaginary games and does all this in a stress-free world of interest and pleasure.It is up to us, education experts and families, should spread this to every age and every level.